Barbara, ilk evliliğinden olan kızı Camille, kocası Steven ve kızları Lily herşeyi kendilerinin üreteceği, ya da yakın civardan edineceği bir sene geçirmeye niyetleniyorlar ve çiftliklerine doğru yola çıkıyorlar.
Barbara diyor ki, bir besinin mutfağımıza ulaşana kadar harcanan akaryakıtın kalorisi besininkinden daha fazla, sizce burada bir yanlış yok mu?
Herşeyi mevsiminde yiyin diye bas bas bağırtılara kitap da eşlik ediyor (artık çoğu kişi hangisi hangi mevsimindir bilmiyor malesef).
Tarhana nasıl yapılır diye düşündüğüm, yeşil mercimek çorbasına taze makarna kestiğim (tamam çok orantısız oluyorlar henüz, ama başaracağım:)) bir yaş dönemindeyim. Kitap iştahımı iyice kabarttı. Domates konservesini hiç sevmem ama, öyle ballandırarak anlatmış ki yapsam mı dedim:)) İşe başlasam gelsem her akşam yemek yapsam dedirtiyor kitap insana:)) Yemek yapmayı ben de çok seviyorum. Sağlıklı yaşadığımı hissetmek beni mutlu ediyor. Buna rağmen kitaptaki kadar romantik değil mutfak yaşantısı. Neşeli günler filmini izler gibi hoş bir tad bıraktı bende. Girişimci ruhlar her zaman güç veriyor insana:)
Tatlı hikayelerin arasında gıda endüstrisinin acımasızlıklarını da anlatıyor. Yapay yetişen hayvanlar ve ürünleri, organik işindeki kandırmacalar, zirai ilaçlar...
İlaçlanmamış bir tarlada bitki kendi imkanlarıyla mücadele verir, bu da daha antioksidan bir yapıya kavuşmasını sağlar diyordu Barbara. İş saksıda domates, bahçede tavuk yetiştirerek çözülemeyecek kadar karmaşık. Yapılan organik tarım ne kadar organik? Umarım Barbara'nın çabaları hükümetlerimizin politikalarına da yansır.
Bu arada kitap elimde süründü de süründü. Bolca kitabın okunduğu eski tatiller gene olacak mı?;)
Mehtap'tan.
415 sayfa, Bilge Kültür Sanat, Mart, 2009
2024 Yılında Okuduğum Kitaplar-Mart
3 hafta önce
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder